जैवविविधतेमध्ये विषयांची विस्तृत श्रेणी आहे ज्याचे अनेक स्तर आणि भाग आहेत. इकोसिस्टममधील प्रत्येक गोष्ट जगाला निरोगी ठेवण्यात समान भूमिका बजावते. तथापि, इकोसिस्टमचे काही भाग आपल्या नियंत्रणात नाहीत, परंतु इतर भाग नियंत्रित करून परिसंस्थेला मदत करण्यासाठी एकमेकांशी जोडले जाऊ शकतात. आम्ही या विषयात खोलवर गेलो असता, आम्हाला कळले की शेतीला काही छिद्रे आहेत. निकृष्ट शेती तंत्रामुळे अनेक ठिकाणी माती नष्ट होत आहे. “मातीला खायला द्या, पिकाला नाही” या वाक्यावर विश्वास ठेवला पाहिजे म्हणून ही समस्या उद्भवली. काही खते देखील विनाशकारी मार्गांनी मातीची हानी करत आहेत ज्यामुळे भविष्यात शेती करणे कठीण होईल. माती जीर्णोद्धारावर संशोधन केल्यानंतर, आम्ही, एक गट म्हणून, आमच्या शाळेत एक सामुदायिक उद्यान तयार करण्याच्या निष्कर्षापर्यंत पोहोचलो. या बागेत आम्ही केवळ माती पुनर्संचयित करण्यासाठीच नव्हे तर प्रत्येकाला मातीचे संरक्षण करण्यासाठी प्रोत्साहित करण्यासाठी खबरदारी घेत आहोत. आमची योजना पुढे करताना आम्हाला या सामुदायिक बागेतून काही फायदे मिळू शकतात. जेव्हा आपण बाग सुरू करतो, तेव्हा लोक कोविड-19 नंतर अर्थपूर्ण मार्गांनी लाभ जोडू शकतात आणि मातृ निसर्गापासून वर्षानुवर्षे अलिप्त राहिल्यानंतर निसर्गाकडून शिकू शकतात आणि यामुळे मुलांना आणि प्रौढांना आपले भविष्य वाचवण्यासाठी चांगल्या तंत्रांचा सराव करण्यास प्रोत्साहन मिळेल. ही योजना अधिक फायदेशीर बनवण्यासाठी आम्ही बीटा क्लबमध्ये असलेल्या विद्यार्थ्यांना स्वयंसेवक म्हणून समाविष्ट करण्याची योजना आखत आहोत जेणेकरून त्यांना आवश्यक ते स्वयंसेवक तास मिळू शकतील. या सामुदायिक बागेला अनेक लोकांकडून पाठिंबा मिळत आहे कारण आम्ही आमच्या शाळेचे अनुदान आणि FFA समुदायाकडून निधी मिळविण्याची योजना आखत आहोत, जे समान कारणांसाठी लढत आहेत. हे निधी आम्हाला एक बाग तयार करण्यात मदत करतील ज्यामुळे समुदायाला बागकाम तंत्राचा सराव करता येईल.  

​

जर आपण फायदेशीर कृषी तंत्रांचा सराव केला नाही तर आपल्या भावी पिढ्यांवर किती परिणाम होतील याचा विचार करताना आमच्या टीमला ही कल्पना सुचली. अंमलबजावणी आणि योग्य तंत्राच्या अभावामुळे, माती नष्ट होत आहे, आणि यावरून आपल्या मातीची सुरक्षितता किती महत्त्वाची आहे हे आपल्या लक्षात आले आणि इतरांनाही त्यात सहभागी होण्यासाठी प्रोत्साहित केले. आमच्या टीमला व्यापक ज्ञान आणि ते ज्ञान आमच्या समाजापर्यंत पोहोचवण्याचा फायदा होत आहे. कोविड-19 मुळे, आमचे समुदाय खूप दूर गेले होते आणि आम्ही आमच्या ज्ञानाचा प्रसार करण्यासाठी आणि लोकांना एकत्र आणण्यासाठी हे समुदाय उद्यान एक स्रोत म्हणून पाहिले.  आपण शिकलो की आपले जग परिपूर्ण नाही आणि आपल्या दोषांकडे दुर्लक्ष करण्याऐवजी आपण त्या सुधारण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे. पॅराडाइम चॅलेंजमध्ये भाग घेऊन आपण शिकलेली एक गोष्ट म्हणजे आपली पुरेशी प्रवीणता सुधारण्याचा प्रयत्न करणे. एक लहान पाऊल पुढे टाकून आपण आपल्या समाजाला किती मदत करू शकतो याचा विचार संघ म्हणून आम्ही करू लागलो. समाजात खरोखरच मोठा फरक पडतो. आमचा प्रकल्प मुख्यत्वे आमच्या समाजाला आमच्या भावी पिढ्यांसाठी अधिक चांगले व्यवहार्य होण्यासाठी प्रोत्साहित करण्यावर केंद्रित आहे. जरी, आमचे सुरुवातीचे विचार आमच्या समुदायात सुधारणा करण्यासाठी एक मोठे पाऊल उचलण्याचे होते, कारण माध्यमिक विद्यार्थी म्हणून आमच्या योजना मर्यादित होत्या. पूर्ण प्रमाणात, आम्ही आमच्या समुदायांना आमच्या ध्येयाच्या दिशेने छोटी पावले उचलण्यासाठी मार्गदर्शन आणि प्रोत्साहित करण्यात सक्षम होतो. या बागेत योगदान देणारी प्रत्येक व्यक्ती शिकू शकेल आणि आपल्या जगाला एक पाऊल पुढे नेण्यास सक्षम असेल. ते केवळ त्यांचा वेळच देणार नाहीत, तर समाजात एकत्र येण्याची संधी म्हणूनही ते वापरतील. या सामुदायिक उद्यानात सहभागी होणारे तरुण आणि तरुण त्यांच्या ज्ञानाचा प्रवाह करतील आणि समाजात बदल घडवून आणतील  माती पुनर्संचयित करण्याची कल्पना. सामुदायिक उद्यान बनवण्याची आमची कल्पना एका लहान बीजापासून सुरू झाली. आपण त्यात जितके जास्त प्रयत्न करू; आमची कल्पना मूळ स्वरूपात उगवली. जेव्हा आम्ही शेती आणि त्याचे परिणाम आणि परिणाम यावर संशोधन केले तेव्हा आम्हाला आढळले की माती पुनर्संचयित करणे हे आमचे मुख्य प्राधान्य असले पाहिजे. आमच्या समाजाला या संदेशाचा अर्थ लावण्यासाठी आम्हाला ही बाग एक निमित्त वाटली. ही बाग तयार करून, आम्ही तरुण आणि तरुणांना आमच्या कृषी तंत्रातील या दोषाची जाणीव करून देण्यासाठी शिकवण्याचे नियोजन केले. या सामुदायिक बागेत मिळविलेल्या ज्ञानाचा प्रसार करून त्या उठाव करणाऱ्या पिढ्या अखेरीस आपल्या जगाच्या समस्यांचे निराकरण करण्यासाठी विकसित होतील. या सामुदायिक उद्यानाचे उद्दिष्ट आपल्या समाजापर्यंत माती पुनर्संचयित करण्याचा संदेश पोहोचवणे आणि त्यांना त्यांच्या भविष्याची काळजी घेणे हे आहे. हे ज्ञान स्वीकारून आपल्या विद्रोहाच्या पिढ्या आपल्या निसर्गाला मातीच्या नाशाची समस्या सोडवण्यास मदत करण्यास अधिक इच्छुक असतील. हा बदल करण्यासाठी आमच्या टीमने आमच्या बीटा क्लबच्या प्रायोजकांना या क्लबमध्ये स्वारस्य असलेल्या विद्यार्थ्यांना सहभागी करून घेण्यास सांगितले. आम्ही आमच्या मुख्य ध्येयाकडे असताना, आम्हाला त्यात सामाजिक तंदुरुस्तीचाही मोठा वाटा असल्याचे आढळले. कोविड 19 पासून विद्यार्थ्यांसह अनेक लोक वेगळे होते. आमच्या समुदायावर या फायदेशीर प्रभावाचा लाभ घेण्याची संधी म्हणून आम्ही याकडे पाहिले. ही बाग करून, आम्ही सर्व मुलांना टीमवर्क करू देणार आहोत आणि आमच्या वातावरणाशी संवाद साधण्यासाठी एकमेकांना सहकार्य करू देणार आहोत. आम्ही आमच्या मातीच्या संरक्षणासाठी हे मोठे पाऊल पुढे टाकत असताना ही सामुदायिक बाग आम्हाला एकत्र आणते. सर्वांच्या सहकार्याने आपण हे छोटे बीज आपल्या समाजात रुजवू शकतो आणि आपल्या दृढनिश्चयाने, परस्परसंवादाने, आदराने आणि अभिमानाने ते आपल्याला फुलू देऊ शकतो.

​